30.11.09
Нов празник - „Ден на пасошот“
28.11.09
Курбан бајрам
На првиот ден од празникот се изведува молитвата за Бајрам - Бајрам намаз, со која верниците бараат милост од Алах.
Аце наш - голем маж
Семинари, обуки & работилници
Директорите многу сериозно ги прифатија сугестиите, и се сложија со нив.
Цел на проектот: Хуманоста и алтруизмот, одлики на секого!
Резултат: Пари за СОС !
Следна фаза по дефинирање на проектот беше SWOT анализирањето
- S (јаки страна на проектот)
- W (слаби страни на проектот)
- O (предности, можности)
- Т (закани, пречки)
Трета фаза беа активностите за спроведување на проектот
А) Стратегија
Б) Носители
В) Време на реализација
Г) Идентификатори
Од нашето училиште учество земаа наставник-менторот Жанета Димитриевска, потпретседателот на л.м.о. Гаврил Карловски и активниот член Сузана Костовска.
22.11.09
Со љубов за нашите пензионери
Се прашувам дали сме војска дива.
Ќе донесе некој храна триста кила
се местат едни исти и бутаат со сила.
Без осет и почит кон човекот што части,
не чекаат, пијат, јадат, таложат масти.
За нив поводот не е важен ич,
не дочекуваат ни почеток, вистински се кич.
За другите тие нејќат ни да мислат
на секоја трпеза само тие киснат.
Кој им е крив на тие што доцнат
и од изобилство храна нема што да боцнат?
И така...
Во нашето школо пред неколку денови
во пензија испративме наши членови...
Зар нашата Борка во пензија ќе оди?
Не ми се верува патот кај не води.
Таков човек со младешки дух
за сите проблеми што има слух
не можам да замислам дека ќе седи дома
како некоја осамена што гувее мома.
Сепак, со Борка се тешам јас често
неа никогаш не ја држи место
на нет ја среќавам, живост таа дава
ја сакам, ја ценам, личност е права.
Стана Борка пред сите и одржа говор:
(за кого ти мила, силата ја арчиш
за кого само зборовите ги парчиш
чиниите се празни, никој не те слуша
само не земај го ти тоа на душа)
„ГУЦ е мојот живот, мојот дом втор,
ќе доаѓам за помош, ви давам збор
ќе донирам книги јас уште многу
само да сме живи и здрави, фала богу...“
Калина со мила насмевка не следи
споменот за Гуц полека ќе и бледи
од незнајковци по физика и е преку глава
време е за внуците да добијат слава.
Славе за нас не го боли глава
тој си има друга работа права
Во „Калдрма“ ние си одиме често
таму тој секогаш ни чува место.
Како само време толку брзо мина
ми доаѓаат солзи и чувство на вина
сликам, гледам и си се кријам
да не почнам гласно јас да вијам...
Сепак, решив, оддушка да си дадам
ќе се лутат многу, нејќам да се вадам.
Тука јас го пуштам мојот тивок глас
зашто не си гледам поинаков спас.
Во канцеларијата наша, имаше сешто
некои тајно си шепкаа нешто...
(избришана слика)
(избришана слика)
(избришана слика)
(избришана слика)
(избришана слика)
Кога се заврши и на се му беше крај
Не се лутам, се ми е мене јасно
Не мислам јас дека сум најдобра од сите
но гледам како си ги поминувате дните.
Напорот ваш често само е слика
од која нема живост, нема што да блика.
Знајте само дека јас, сите пак ве сакам,
ги закачам само оние што имаат „мува на капа“.
Пензионерите ги ценам, ги испраќам славно
со „песнава“ моја горко и бавно.
Чест ми беше што со нас работевте вие,
гордост сте наша, нема што да се крие.
14.11.09
Ден на дрвото 2009
8.11.09
Што пропуштивме во Струмица?
реткиот приказ на детето Исус...
кои се насликани 1085 година, а дел од нив во 1164 - во истото време со црквата во Нерези и кои стилски се многу слични. Сочуван е и дел од подниот мозаик...
а црнилата од пожарот потпален од Грците е видлив на сите ѕидови.
Орта џамијата е црква изградена во 11. век која со доаѓањето на Османлиите била претворена во џамија. Денес е археолошки локалитет и музеј.
Во 20. век, по Балканските војни, Струмица била под бугарска управа, а во кусиот период во кој Грција го завладеала регионот направила голем пустош, палејќи цели села (и црквата во Вељуса).
Освен историја, Струмица и струмичко има и географија (?)
Сериозно, во близина на Струмица се наоѓа планината Беласица од која извираат многу термални води и која изобилува со рудни богатства (кои не се експлоатираат). Таму се наоѓа еден од најубавите водопади во Македонија...
Смоларскиот...
а на северните падини на Беласица...
Колешинскиот...
И така, следниот пат можеби повеќе ќе шетаме отколку што ќе се журкаме (или на истиов начин ќе дознаваме каде сме биле, а што не сме виделе).
П.С.
Посветено на директорката... струмичанка.