Почетокот на 20. век ја означува најголемата бескрупулозност на Балканскиот експанзионизам.
Да не повторувам пак за тие војни, веќе кажав кога пишував за бугарската историја (во четвртиот дел).
Во библиската приказна за бебето, со древна мудрост ни се распостила целата историска вистина за Балканските војни.
„Соломонов суд е библиска приказна, во 1 Цареви 3:16-28, каде две проститутки доаѓаат кај цар Соломон и му носат едно машко бебе. Тие живеат заедно и секоја од нив тврди дека му е мајка. Жените велеле дека една ноќ, откога на секоја од нив ѝ се родило дете, другата жена се разбудила и сфатила дека си го угушила детето додека спиела. Во очај и љубомора жената го земала мртвото дете и го заменила со живото дете на другата жена. Утрото жената се разбудила покрај мртво бебе, но веднаш сфатила дека не е нејзиното, туку на другата жена.
По извесно размислување, царот Соломон наредил да му се донесе меч. Рекол дека има само едно праведно решение: живото бебе мора да се расцепи на две половини за да се подели подеднакво на двете жени. Кога ја чула оваа страшна пресуда, вистинската мајка извикала: „Ах, господару! Детето нека ѝ биде дадено нејзе, само немојте да го убиете!“ На тоа лажливата жена извикала: „Нека не биде ни мое ни твое: пресечете го!“. Соломон веднаш ѝ го дал бебето на вистинската мајка, воочувајќи го инстинктот на вистинската мајка да си го заштити чедото, и дека лажливата жена го барала само од љубомора.“ (од Википедија)
Да не повторувам пак за тие војни, веќе кажав кога пишував за бугарската историја (во четвртиот дел).
Во библиската приказна за бебето, со древна мудрост ни се распостила целата историска вистина за Балканските војни.
„Соломонов суд е библиска приказна, во 1 Цареви 3:16-28, каде две проститутки доаѓаат кај цар Соломон и му носат едно машко бебе. Тие живеат заедно и секоја од нив тврди дека му е мајка. Жените велеле дека една ноќ, откога на секоја од нив ѝ се родило дете, другата жена се разбудила и сфатила дека си го угушила детето додека спиела. Во очај и љубомора жената го земала мртвото дете и го заменила со живото дете на другата жена. Утрото жената се разбудила покрај мртво бебе, но веднаш сфатила дека не е нејзиното, туку на другата жена.
По извесно размислување, царот Соломон наредил да му се донесе меч. Рекол дека има само едно праведно решение: живото бебе мора да се расцепи на две половини за да се подели подеднакво на двете жени. Кога ја чула оваа страшна пресуда, вистинската мајка извикала: „Ах, господару! Детето нека ѝ биде дадено нејзе, само немојте да го убиете!“ На тоа лажливата жена извикала: „Нека не биде ни мое ни твое: пресечете го!“. Соломон веднаш ѝ го дал бебето на вистинската мајка, воочувајќи го инстинктот на вистинската мајка да си го заштити чедото, и дека лажливата жена го барала само од љубомора.“ (од Википедија)
Значи, чие е бебето?
Само Македонците плачеле по обединета Македонија, па дури и под Османлиска управа (како автономија), а сите други сакале да ја делат и масакрираат со својот меч.
Сто години веќе поминаа, а ние уште плачеме по бебето, а другите уште нè убедуваат дека бебе - нема!
Откако по Балканските војни го искасапија бебето, новите мајки си го воспитуваа парчето секоја на свој начин.
Сегде му дадоа ново име, ново презиме, нов стил на живеење. Сите го пратија во нивно училиште за да научи да живее на нивниот начин.
Бидејќи најголем дел од бебето замала Грција, таа си имала и најголеми проблеми, па решила целосно душата да му ја извади.
Кај мајка - Србија и не било толку страшно. Таа била понежна, со убаво сакала да му објасни на бебето дека не е повеќе она што било, туку мора да биде исто како мама.
Сегде му дадоа ново име, ново презиме, нов стил на живеење. Сите го пратија во нивно училиште за да научи да живее на нивниот начин.
Бидејќи најголем дел од бебето замала Грција, таа си имала и најголеми проблеми, па решила целосно душата да му ја извади.
Кај мајка - Србија и не било толку страшно. Таа била понежна, со убаво сакала да му објасни на бебето дека не е повеќе она што било, туку мора да биде исто како мама.
No comments:
Post a Comment