Quit smoking, start fucking

Од Нова година наваму одбивам да одам по кафани, кафулиња и останати „собиралишта“ за да не дојдам во понижена ситуација. Но, денес ме натераа.

Кафето пола си го испив надвор. После пола чаша ракија, со мезето излегов надвор. Пред да стигне ручекот излегов надвор. По ручекот веднаш излегов надвор. Потоа нервозно го следев муабетот и ги натерав сите да побрзаат за да може да излеземе надвор.

А, надвор... убавина. Сонце пукнало, грее, топли. Друштво екстра - повеќе од внатре и сите се солидаризираат и пцујат се живо и диво, а особено доносителот на законот. Мајки и шајки летаат на сите страни, но искрено и во тоа си најдов убавина. Ако некогаш сте биле во болница (не дај боже) знаете како е. Таму со сите стануваш неразделен пријател, без разлика на возраста, на образованието и потеклото. Маката те тера да си ја поделиш со тој што е до тебе. Ете, така исто е и пред кафеаните. Стекнуваш неразделни пријатели по плукање на влада.

Значи, тие ми се супер, ама со непушачите ми е огавно (нормално не со сите). Колку грозно ми се ситат! Со презир кон одвратната пушачка ми го покажуваат моето место - надвор, крај ѓубриштето! Со какво задоволство и исполнета душа ме гледаат како се понижувам барајќи место за своето уживање. И само редат забелешки... и само јадат...

Баш ми се гади...

Затоа, не одам веќе во кафана!

И, за да не се чувствувам толку дискриминирана и понижена, а за да бидам „совесен граѓанин“ решив да седам дома на раат спротивставувајќи и се на девизата на владата „Quit smoking, start fucking“!