Бочваров, со неговиот коментар, (со кој, патем, сосема се сложувам) ми објасни зошто поезијата е „машка работа“, но не можам да најдам такво објаснување за филозофијата.
Мислам дека најголем недостаток на филозофијата како „наука за животот“ е токму немањето „женски допир“ во неа.
Во филозофијата фали делот со значењето на наследството, делот кој го имаат децата во семејството, делот на помирувањето со смртта заради сознанието дека има кој да не наследи и да го пренесе нашето искуство на следните генерации. Не можам да верувам дека само мајката е свесна за значењето на децата, а дека мажите (т.е. татковците) се толку себични да не можат во текот на целата човечка цивилизација барем да го спомнат тоа значење.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment