Доооосадно...
Сабота навечер, моиве спијат, никој на фејсбук, ништо на телевизија, македонскиот блогерај се укочил и „не се дава“, од многуте започнати не можам да се решам која книга да ја читам... и едноставно немам што да правам. Не се сеќавам кога последен пат ми било досадно. Ама сега ми е. Многу.
Доооооосадно...
Кај да избегаш од дождливата недела која уште ја одржува депресијата? Кај да избегаш од немањето волја и желба за ништо? Кај да избегаш од оваа проклета досада?
Досадно ми е и да пишувам, зашто немам идеи, досадно ми е да зјапам во ѕид зашто е идиотски... се ми е досадно...
Ај, еве, да разбијам, ќе пишувам песнички...
Ѕвони тишината во мене.
Минуваат мигови...
очекувам нешто да се случи,
наслушнувам,
има нешто...
ѕ, ѕ, ѕ, ѕ, ѕ
ах, тоа било само
ехото на ѕвонежот
од тишината во мене.
Ништо. Кога не оди, не оди. Поарно да читам нешто.
No comments:
Post a Comment