Магистралот

Не испаѓа секогаш сè како што планираш, па тоа ти е. Планирав мојот „сонетен венец“ да го пишувам 15 дена, но толку ме опседна и преокупира што го завршив за 5.

За оние кои не се разбираат многу во теоријата на литературата... мало објаснување:

Сонетниот венец се смета за една од најтешките и најсложените поетски форми. Тој е составен од 15 сонети (сонет е песна од четири строфи: 4+4+3+3, две катрени две терцини).

Секој последен стих од четиринаесетте сонети е прв во наредниот.

Последниот, петнаесеттиот сонет се вика магистрал и е составен од првите (или последните) стихови од сите претходни сонети.

Освен тоа, во овој венец, стиховите се четиринаесетерци и има постојана рима (АБАБ, АБАБ, ВГД, ВГД) - претежно женска (но понекаде машка и дактилска).

Во магистралот е застапен и акростих - односно првите букви на стиховите ја сочинуваат посветата.

И, ете го и мојот:

Магистрал

Не мислев дека ќе пишувам сонет за тебе

Ама најмалку за нас како бедни смртници.

Миг, штом трепнеш, о, смрт сè носиш ти со себе.

Одиш, и трошки збираш по незнајни врвици.

Еве се буди нов ден, и нова надеж носи

Трескавична радост, сонце во срце ми блика

Ова е мугра на животот мој кој се коси

Минатото каде ми станува бледа слика.

Има ли, кажи, спас од мојов живот двоен?

Лажно ли е баш сè пред другите што ќе кажам?

Избави ме, те молам од овој страшен кошмар

Чуден е за мене, за туѓ живот како кроен.

Крај нема кога за бескарајната љубов лажам

О, вистината дал` ја знае, мојто миличко бар?

(Патем, затоа не сакам поезија - заради глупавата школска анализа. Важна ли е формата? Верувајте - воопшто. Важно е само доживувањето, експресијата, будењето на нашите чувства. Важно е срочените зборови, било поезија или проза, да успеат да ме допрат и да ме поттикнат на следно верглање на мојот мозок.)