Кај се топките?

Денес во училиште баш беше убаво. За да биде така, ни требаше време и рааабота, ама важно кога дојде моментот сè беше ок.

Сите раздвижени, сè средено, сите на место... и во 11 часот започна отварањето на Средношколската кошаркарска лига.
На отварањето дојдоа директорите на сите средни училишта - учесници, претставниците од Агенцијата за млади и спорт и покровителот и организаторот на игрите - градоначалникот на Скопје.

Програмата ја водеше типката од Бекстејџ.

Од многуте камери и фото-репортери не можев да си фатам убава позиција за сликање. Со нив секогаш ми е интересно што ме поздравуваат како да сум им од браншата. (Као, „здраво колешке“, со еден посебен поглед и респект.) Ама, бидејќи јас не сум тоа, не успевам да се снајдам во „упикувањето“ некому пред фаца.

Игрите ги отвараа со куси говори во кои се искажуваше почит кон „главните“ и задоволство што „децава“ ќе поиграат кошарка и ќе се подружат.Оваа манифестација всушност е возобновување на нешто што се случуваше и во „мое“ време. Натпревари меѓу сите средни училишта од Скопје каде младите ќе се дружат, ќе навиваат за својот тим, ќе победуваат, ќе губат, ќе се радуваат и ќе се трудат следниот пат да бидат подобри. Во секој случај ќе комуницираат и на поинаков начин освен во кафана.

Градот се потруди и да донира спортска опрема, односно професионални топки за сите спортови, за сите училишта - учесници. Многу убаво.

Ние пак, во знак на благодарност му подаривме на градоначалникот еден баскет со посвета.

И сè беше супер, ама она што не беше ич убаво е што нашите топки исчезнаа.

Баш им фала на оние што ни ги „дигнаа“ топките како знак на благодарност за нашата гостопримливост.