Ајде да летаме...

Ја сакам уметноста во секој облик. Ми предизвикува пријатни чувства, ми буди некоја исконска сила, ми ја разблажува душата и понекогаш ме тера да плачам од среќа.

Иако немам никакви познавања од музиката, ќе пишувам за неа, како лаик, како слушател и уживач и како возрасна.

Ќе почнам од денешната музика.

Колку има било каква уметност во денешната музика? Не сакам да бидам како некое старо дртало кое критикува сè што се однесува на новото, на она што го конзумираат младите, ама... ако ви личам така, баш ми е гајле.

Што слушаат денес младите?

Има една голема група што слушаат турбо-фолк, се качуваат по маси и паѓаат во несвест на текстови како „јас сум жаба, жаба“ и слични. За овие коментарот е излишен.

Една група слуша поп музика, или популарна, со лесни ритмови и текстови, песнички што се вртат по радио и лесно влегуваат во уво. Улогата на оваа музика е токму таа - да развеселува и по 5 минути да се заборава. Тука спаѓаат песничките од македонската, поранешната југословенска и странската естрада. Ретко, но се случува од оваа категорија да излезе и некоја вредна песничка - евергрин.

Оние млади, пак, што сакаат да бидат малку поразлични од останатите, слушаат хип-хоп (претежно странски, зашто го презираат домашниот), потоа метал (кој произлегол од хеви-металот, односно од хард-рокот, а сето тоа од рокот), кој не многу во дразбите што ги предизвикува се разликува од техно-трансот.

Трансот е типичен претставник за тоа каде сака да оди младината денес. И немојте погрешно да ме разберете, сакам транс и убаво ми е да играм на него. Тој дел можам да го сварам - да одиме по журки, да се опуштиме, да скокаме на транс. Ама како може транс да се слуша за опуштање и уживање во убавината на музиката? Не може! А тоа некои го прават. (Сега ми светна една мисла - можеби е во прашање Павлов ефект. Односно, кога се слуша оваа музика се предизвикуваат чувства, сеќавања од претходната журка на која се „летало“).

Што е транс? И самото име си кажува - никој не сака да скрие. Музика (или нешто слично) која предизвикува „поинаква“ состојба од нормалната - состојба на транс. Но, бидејќи таа музика е целосно синтетичка (без употреба на ниту еден музички инструмент) самата не може да предизвика никаква состојба, па затоа се потребни дополнителни „опојни средства“ за да се влезе во „филмот“. Таа музика нема текст (што секако не е неопходен), но кога го има е поврзан со некаква дрога што крева, како екстази, кокаин и сл. Еве на пример: Skazi - Cocaine, Skazi - XTC.

Современата музика нема никаква вредност - таа се прави исклучиво за пари и за ништо друго!

Кога сакам да слушам музика, а не да ми дрнда нешто во позадина, морам да си изберам нешто од минатото, барем од минатиот век.

Може да се направи навистина одличен избор на музика создавана од 1970 до1990 и светска и поранешнојугословенска. Ако почнам да набројувам ќе заглавам, ама ќе дадам пример.

Од бивша ЈУ - Бијело дугме, Леб и сол, Екатерина Велика, Електрични оргазам, ма премногу се...

Од светот, почнувајќи со Елвис, Битлси, Ролингстонси, па, Лед Цепелин, Дорс, Дип Парпл, Пинк Флоид итн. итн.

Нивната музика има вредност, но и тие не се она највозвишеното.

Сигурно сте ги слушале, но слушнете ги уште еднаш да ја почувствувате разликата.

Моцарт: Rondo Alla Turca , Eine kleine Nachtmusik - Allegro, Piano Concerto No. 21 - Andante , Requiem - Rex tremendae - 5 - Solti;
Бетовен: Symphonie Nr. 5, Ода на радоста, За Елиза, Љубовна приказна, Месечева соната,
Чајковски: Piano Concerto Part 1, Лебедово езеро;
Шуберт: Аве Марија
и многу, многу други кои се создадени од гении за луѓето да можат да ја почувствуваат убавината и големината на музиката и нејзината моќ да нè качи на некое друго ниво без дополнителни опојни средства.