12.2.10

Роденден 1

Што ти е facebook! Сите ти го знаат роденденот.
Порано што лесно ми беше - го знаеја само најблиските и не мораше сто „фали“ да кажувам.
Инаку, роденден, ко секој друг ден, само што сите очекуваат да бидеш среќен и да ги почастиш. За што? За тоа што поминала уште една година од животот? За тоа што се повеќе и се приближуваме на смртта?
Искрено, ич не сакам кога ми е роденден. Имам обврска, освен да бидам со сите љубезна, да направам семеен ручек за кој треба да изгубам два дена - едниот ден во подготовка, другиот во седење и јадење. Пред многу години не сакав да ја прифатам таа обврска - да ми доаѓаат на свечен ручек, или вечера, поточно од ручек до легнување, ама откако сфатив дека родендените се единствените денови кога целото семејство се собираме (и уште на некои важни празници) - прифатив.
Можеби делува дека сум депресивна на роденден заради претходниве коментари, ама не е така. Баш сум си среќна, секогаш сум во екстра расположение во водолискиот период, само ми е жал за двата дена кога тешко дека ќе имам време нешто да си читнам и напишам. Поточно, жал ми е за пореметениот ритам.
Ама, и тоа си има своја убавина. На ручекот ќе разговараме и полемизираме со брат ми, јатрва ми ќе се жали за слабиот бизнис, старите ќе зборат за нивните убави времиња, ќе јадеме и пиеме, а може на крај и да се распееме, ако не се расплачеме...

1 comment:

  1. Се расплакавте? Не би требало, сепак е роденден!

    ReplyDelete